DOBRY WIECZÓR.

Dziś mija 13 rocznica mojego blogowania.Jestem Wam winna wytłumaczenie dlaczego zniknęłam.Jak wiecie ostatni post napisałam w styczniu zeszłego roku.Miałam duzo pomysłów ,bo wciąz cos robiłam,ale dopadło mnie życie,to najgorsze. Najpierw wybuchła wojna.My wszyscy mamy serca po dobrej stronie i od razu zaangażowaliśmy sie w pomoc.oprócz darów przygarnęliśmy do domu mamę z maleńkim dzieckiem,więc trzeba było wszystko zorganizować do ich zycia.Masza i Sasza,bo tak się nasze dziewczynki nazywają.Stały się naszą rodziną.Przez trzy miesiące bardzo się zżyliśmy.Kiedy wydawało się ,że jakoś się wszystko poukłada spadła na nas wiadomość jak grom z jasnego nieba.Mój M ,mój najlepszy mąż najwierniejszy przyjaciel,facet który zbudował we mnie mocną kobietę zachorował.Śmiertelnie.Cztery miesiące trwała nasza walka o niego.Niestety przegrana.21 lipca odszedł najlepszy z najlepszych.Zostawił po sobie taką pustkę ,że do dziś nie mogę się pozbierać.

..Błękitem nieba Twoich oczu ..wymalowane moje szlaki ..Jak płatek śniegu na przeźroczu ..i żegnające zimę ptaki ..odchodzę cicho,bez pośpiechu ..gubiąc zmarznięte obietnice ..lecz nie zapłaczą szklane lustra ..skute rozłąką dusz źrenice.. Byłam Wam winna wytłumaczenie.Wiem,że nie zostawia się przyjaciół bez słowa wyjaśnienia,ale mam nadzieję że rozumiecie dlaczego się nie odzywałam.Powoli wracam do żywych.Powoli coś robię,więc mam nadziję zaglądać tutaj i coś pisać.Na razie więcej jestem na instagramie,bo tam prościej.Wystarczy wstawić zdjęcie nie zawsze trzeba coś napisać,a u mnie w głowie jeszcze zamęt.

Free background from VintageMadeForYou