KUBA I JAKUB:)

Pewnego wieczora pojawiło się u mnie takie małe niebieskie coś:)

Usiadło na oparciu sofy i rozglądało się ciekawie:)

Ale długo nie trwało jak zaczęło drzeć dzioba,ze nie chce być samo,że mam się spieszyć bo mu się nudzi!
Zaraz,chwilkę!Ty też nie powstałeś od pstryknięcia palcem:)cicho mi tu!czeka cierpliwie na towarzysza!

No jest! tym razem biały w za dużych butach:)

Ile nas będzie?pytają mnie obaj przez ramię:)
Tak myślałam,że całe stadko uda mi się zrobić do wiosny:)
No to rób!-powiedzieli i o dziwo zamilkli:))...ale coś mi się za cicho zrobiło za uszami,patrzę,a ich nie ma!
Idę ich szukać,bo same wiecie,za małe toto żeby z oka spuszczać..i miałam rację:)
Z pracowni dobiega mnie śpiew?śpiew!..darcie dziobów!piej Kuba do Jakuba ,Jakub do Michała!dam ja wam Michała!!!

Oj!tak to my się bawić nie będziemy !nie zrobię wam Michała,bo już w ogóle nie dała bym sobie z nimi rady:)pozabierałam "zabawki"a im zapowiedziałam,że porozsyłam ich w prezenty świąteczne:)każdego z osobna,żeby wstydu nie przynieśli:))

A póki co wystawię ich z okazji zabawy u Reni:))

Pozdrawiam Was cieplutko:)))

Free background from VintageMadeForYou