OSTATNIA TAKA ZUPA...

...w tym sezonie:)))Zupa z kurek,czyli pieprznika jadalnego.Wspomnienie mojego dzieciństwa,wakacje spędzane u babci na wsi.Wieś to była "głęboka".Babci dom ostatni pod lasem,a lasy olbrzymie,czyste,gęste.W sezonie grzybowym wchodziło się do lasu i zaraz na brzegu leżał pomarańczowy dywan z kurek,ślicznych malutkich grzybków:))moich ulubionych,a babcia gotowała nam z nich prostą wiejską zupę.Do wody wrzucała pokrojone młode ziemniaczki ,dodawała sól i gotowała.Kurki malutkie wrzucała do rondla z masłem domowej roboty podduszała je trochę na tym maśle i wrzucała do ziemniaków.Gotowały się na żywym ogniu do miękkości.Potem dodawała swojską śmietanę i świeży koper z grządki.Nigdy więcej nie jadłam takiej dobrej zupy.Żywy ogień to piec kaflowy z którego zdejmowała fajerki i wkładała żeliwny garnek na ogień.Ziemniaki wykopywało się z pola świeże,tyle ile trzeba było,a jak one smakowały:)))Z ukwaszonym mlekiem prosto od krowy,które można było nożem kroic:)))Babcia też piekła chleb,w chlebowym piecu,raz w tygodniu.Chleb najbardziej smakował nam posmarowany śmietaną i posypany cukrem:)))Ależ mnie wzięło na wspomnienia.Nie ma babci,nie ma głębokiej wsi,miasto weszło pod sam las,nie ma też zupa takiego smaku,ale z uporem maniaka gotuję ją zawsze jak tylko znajdę świeże kurki:))))