"TAM GDZIE ROSNĄ POZIOMKI"

Nadeszła jesień, a wraz z nią deszcz, plucha i niechęć do wychodzenia z domu. Czym się zająć kiedy zimno wygania pod ciepły kocyk? CZYTANIEM KSIĄŻEK. Przygotuj sobie duży kubek dobrej herbaty, ciepły kocyk ,pyszne babeczki i stosik książek Katarzyny Michalak

Dlaczego właśnie Kasia?
Bo Kasia pisze książki które trafiają w serce każdej z nas.

Moja przygoda z książkami Kasi zaczęła się przez Kawusię ,która poleciła do przeczytania „Mistrza”. Książka świetna ,co prawda przepełniona erotyzmem ,ale absolutnie nie wulgarna.

Następną książką jaka wpadła mi w ręce była „Adela” i dopiero jak przyszłam do domu doczytałam, że Adela jest drugim tomem serii, więc nic mi innego nie pozostało jak iść do empiku i dokupić pozostałe. „Sklepik z niespodzianką „ ,bo o tej serii piszę zaczyna się od „Bogusi ”i jej przyjazdu do małej nadmorskiej mieścinki, gdzie odnajduje swoje miejsce na ziemi i grono przyjaciół. Piękna opowieść o przyjaźni, miłości i życiu w małej społeczności. Trzecią w tym teamie jest „Lidka”. Każda ma swoją historię. Jeśli się skusicie na przeczytanie, przygotujcie sobie wagon chusteczek , bo będziecie płakały ze wzruszenia, a także i śmiechu.
I po tych dziewczynkach już się uzależniłam od książek Kasi Michalak i nie mogę się im oprzeć. Biegam do empiku i szukam .

„Lato w Jagódce”-recenzentki pisały o niej ,że to taka współczesna bajka. Może i bajka ,ale przecież są różne programy które robią z osób o problematycznej urodzie bóstwa, więc może to nie do końca bajka .Może jest gdzieś taka Gabrysia.

Potem przyszedł czas na „Wiśniowy Dworek” i tu już nie tak słodko ,ckliwie .Jest miłość ,a jakże, ale jest też mafia, interpol i rodzinna tajemnica. Świetnie się czyta, wartka akcja bez przynudzania.
Jedna z recenzentek( http://kasiek-mysli.blogspot.com ) napisała: „ Mimo pięknej okładki, sielskiej polskiej wsi położonej gdzieś na końcu świata, nie jest to książka ociekająca lukrem. Porusza problemy, może nie dnia codziennego, chociaż i takie są, ale zasygnalizowano problemy dręczące ludzi na całym globie. Mamy bezdzietność, mamy oschłość rodzica, mamy casus Robin Hooda, ba nawet problem nacjonalizacji po drugiej wojnie światowej i wywłaszczanie kułaków jest tutaj poruszony. Nie są to kwestie najważniejsze, ale są, nawet jeśli tylko wspomniane, mogą dać do myślenia” ,a ja mogę się podpisać pod każdym słowem.

Następną książką którą przeczytałam jest „Nadzieja”, a w niej Kasia porusza temat alkoholizmu i przemocy w rodzinie i skutków jakie życie w przemocy wywiera na dorosłe życie małej zahukanej dziewczynki. Książka smutna, ale momentami mnie denerwowała postać Lilki.
Kolejna z serii smutnych książek „W imię miłości” .To dopiero zbiór emocji. Rodzina, miłość ,przyjaźń i choroba powiązane ze sobą dały niebywale piękną treść. Nie przechodź obojętnie obok niej.
I wreszcie książka po przeczytaniu której już nic nie będzie takie samo „Bezdomna”. Koniecznie przeczytajcie. Połknęłam ją w cztery godziny, ale trawiłam kilka dni. Właściwie trawię nadal. Smutna ciężka książka. To może przytrafić się każdemu, nie tylko młodej mamie z depresją. Chwila ,zawirowanie życia i jesteś bezdomna. I jeszcze powinna to przeczytać każda osoba ,która święcie wierzy w to co o innych piszą gazety. Lekcja zaszczucia.
Przede mną jeszcze wiele ,wiele pięknych książek które Kasia napisała. A na osłodę wyszła najnowsza książka pt „Przepis na szczęście” z krótkimi opowiadaniami w których wracamy do ulubionych bohaterek poprzednich książek, Bogusi ,Danusi, Liliany i Ewy, a każda z nich przynosi nam pyszne przepisy na tradycyjne aromatyczne potrawy.

„W gotowaniu i goszczeniu przyjaciół jest magia. Przytulna kuchnia , obiad gotujący się na ogniu, parujący kubek herbaty tworzą magiczną więź przyjaźni, dzięki której wybaczamy raniące słowa, przeszłe krzywdy i wypłakane łzy. Ta książka jest po to , żeby w trudach życia dojrzeć migające światełko szczęścia. Bo ono nieustannie się w nas tli, musimy je tylko odnaleźć.
„Przepis na szczęście” to jedna z tych książek , które czyta się z przyjemnością. Ponieważ ich przesłanie podnosi na duchu. Najlepiej rozsiąść się wygodnie w głębokim fotelu, zaparzyć sobie herbatę i dać się uwieść magicznym opowieściom o szczęściu i gotowaniu. Po prostu.”
Na osłodę przepis z książki na „TRÓJSERNIK” ,KTÓRY Bogusia piekła do swojego sklepiku z niespodzianką.

Ciasto:
3 szkl mąki ,4 żółtka,250 gr masła roślinnego ze słoneczkiem,5 łyżek cukru pudru,2 łyżki cukru,1 łyżeczka proszku do pieczenia(niekoniecznie). Zagnieść wszystko jak na kruszonkę. Podzielić na pół, jedną część wysypać na blachę a drugą zostawić po posypania góry.
Warstwa serowa:
4 serki homogenizowane waniliowe( jeśli zwykłe trzeba dodać cukru)2 żółtka,piana ubita z dwóch białek, 1 łyżka budyniu ,0.5 kostki miękkiego masła.
Wszystko miksujemy,na koniec dodajemy pianę ,mieszamy delikatnie i wylewamy na ciasto.
Na pianę:
4 białka ubijamy na sztywną pianę stopniowo dodając szklankę cukru i łyżkę budyniu. Rozprowadzamy na serze , posypujemy kruszonką i wstawiamy do nagrzanego piekarnika 180 stopni aż kruszonka nabierze pięknego złotego koloru to jest ok 40 min. "Sernik zadziwiająco długo utrzymuje świeżość"-no nie sądzę…… nie zdąży postać ,bo jest tak pyszny.

I jeszcze informacja dla Was: Kasia Michalak pisze bloga i tam możecie się dowiedzieć wszystkiego o jej książkach a oto adres bloga:http://katarzynamichalak.blogspot.com

Pozdrawiam Was z pod cieplutkiego kocyka.;-)

Free background from VintageMadeForYou